لحظات شیرین مرتضی آوینی
بسیجی‌ها، با اینکه اکثراً چهره‌های خود را سیاه کرده بودند، امّا نور محمّدی، همان نوری که اوّلین و مقرّب‌ترین مخلوق خداست، از صورت‌های شاداب و پرنشاطشان ساطع بود و به راستی شیرین‌تر از این لحظات کجا می‌توان سراغ کرد؟ بگذار اغیار هرگز درنیابند که این قلب‌های ما از چه اشتیاق و شور و نشاطی مالامال است. و روح ما در چه ملکوتی شادمانه سرمی‌کند و سرِ ما در هوای کدامین یار خود را از پا نمی‌شناسد. بگذار اغیار هرگز در نیابند. چه روزگار شگفتی! [اینجا]
+نوشته شده در جمعه ۲۲ فروردین ۱۳۹۹ ساعت ۴:۳۰ ب.ظ توسط اشرفی